Op bezoek bij een islamitische school

Vrijdag 27 Januari

Vandaag moest ik voor een dagje van hotel wisselen. Dit was omdat het Collin Beach hotel helemaal volgeboekt was en ik daar niet meer in kon voor de nacht. Ik was daarom naar de stad (Ambon) gegaan om daar in een hotel een nachtje te blijven. Aangezien ik eigenlijk niks echt te doen had anders dan een hotel opzoeken had ik dus de hele dag voor mijzelf. 

Ik ben de stad een beetje gaan verkennen en ben zo uitgekomen bij een park waar ik wat langere tijd ben blijven zitten. 

Op een gegeven moment kwam er een man, samen met zijn vrouw, op een scooter naar mij toe. Hij sprak mij aan en vroeg waar ik vandaan kwam. Na even gesproken te hebben had hij verteld dat hij een docent was op een islamitische school hier in de buurt. Hij gaf hier Engels voor kinderen die geen of maar één ouder hebben. Toen vroeg hij aan mij of ik weleens mee zou willen gaan naar een les voor de kinderen. Hier zij ik natuurlijk "ja" op want dit is een kans die je maar een keer krijgt. Hoewel ik het de komende tijd druk zou hebben met de interviews kon het de volgende ochtend bij ons allebei.

Deze foto's heb ik gemaakt in en rond het park waar ik zat. Het was deze dag niet zo heel mooi weer maar nog steeds wel 28 graden. De meeste huizen op Ambon zien er ongeveer zo uit als de foto's hieronder. Veel is niet heel goed afgewerkt en begint al een beetje af te brokkelen.

Zaterdag 29 Januari

Om 9 uur werd ik opgehaald door John. Samen hebben wij eerst ontbeten en daarna zijn wij naar de school toe gereden. De kinderen hadden al snel door dat er wat bijzonders stond te gebeuren toen hun docent met een blanke man achter op zijn brommer aan kwam rijden. Al snel werden wij achterna gezeten door ca. 30 kinderen van 10 tot 15 jaar oud. De docent zei tegen iedereen dat ze in het klaslokaal moesten gaan zitten. Zo liep ik achter de kinderen het klaslokaal in. 
Het viel mij gelijk op dat zij alle stoelen netjes op de tafels neer hadden gezet en dat ze er allemaal voor zorgde dat deze stoelen eraf werden gehaald. Er waren echter niet genoeg stoelen voor iedereen en ze wilden graag vooraan zitten. Zo zetten de kinderen twee stoelen naast elkaar en gingen ze er met z'n drieën op zitten.

Alle kinderen zaten aandachtig te luisteren toen ik mijzelf aan het voorstellen was. Ik heb verteld over wie ik ben, waar ik vandaan kwam en wat ik in Ambon kwam doen. Nou weet ik niet of de kinderen iets hebben kunnen begrijpen van wat ik zei aangezien zij maar een paar zinnetjes konden spreken, het alfabet konden opnoemen en tot 20 konden tellen. Toch zaten ze goed te luisteren en werd ik niet onderbroken. Hierna mochten de kinderen wat vragen stellen aan mij en ik aan hun. Je kon zien dat ze hun best deden om Engels te praten en dat ze graag met mij wilden communiceren. Zo werd er onder anderen gevraagd naar mijn hobby’s en of ik ook fan was van het Nederlands elftal. Het was namelijk de droom van een van de jongens om later in het Nederlands elftal te voetballen.

Er werd ook aan de kinderen gevraagd wie van hun weleens naar Nederlands zou willen gaan. Hier werd heel enthousiast op gereageerd door elke leerling en zo stak dus ook elke leerling zijn hand op. Dit vond ik erg apart om te zien dat elk kind in de kamer graag naar het land wil gaan waar ik opgegroeid was. Toen realiseerde ik me pas echt wat voor een voorbeeld land wij zijn voor minder ontwikkelde landen zoals Indonesië.


Voordat ik weg ging heb ik nog foto’s gemaakt met iedereen waarop te zien is hoe vrolijk en opgewonden de kinderen waren. 

Dit was een ervaring die ik mijn hele leven niet zal vergeten. Vooral de blijdschap die de omgeving vulde en om te zien in wat voor andere wereld zij leven was echt onbetaalbaar.