Op bezoek bij een islamitische school

Vrijdag 27 Januari

Vandaag moest ik voor een dagje van hotel wisselen. Dit was omdat het Collin Beach hotel helemaal volgeboekt was en ik daar niet meer in kon voor de nacht. Ik was daarom naar de stad (Ambon) gegaan om daar in een hotel een nachtje te blijven. Aangezien ik eigenlijk niks echt te doen had anders dan een hotel opzoeken had ik dus de hele dag voor mijzelf. 

Ik ben de stad een beetje gaan verkennen en ben zo uitgekomen bij een park waar ik wat langere tijd ben blijven zitten. 

Op een gegeven moment kwam er een man, samen met zijn vrouw, op een scooter naar mij toe. Hij sprak mij aan en vroeg waar ik vandaan kwam. Na even gesproken te hebben had hij verteld dat hij een docent was op een islamitische school hier in de buurt. Hij gaf hier Engels voor kinderen die geen of maar één ouder hebben. Toen vroeg hij aan mij of ik weleens mee zou willen gaan naar een les voor de kinderen. Hier zij ik natuurlijk "ja" op want dit is een kans die je maar een keer krijgt. Hoewel ik het de komende tijd druk zou hebben met de interviews kon het de volgende ochtend bij ons allebei.

Deze foto's heb ik gemaakt in en rond het park waar ik zat. Het was deze dag niet zo heel mooi weer maar nog steeds wel 28 graden. De meeste huizen op Ambon zien er ongeveer zo uit als de foto's hieronder. Veel is niet heel goed afgewerkt en begint al een beetje af te brokkelen.

Zaterdag 29 Januari

Om 9 uur werd ik opgehaald door John. Samen hebben wij eerst ontbeten en daarna zijn wij naar de school toe gereden. De kinderen hadden al snel door dat er wat bijzonders stond te gebeuren toen hun docent met een blanke man achter op zijn brommer aan kwam rijden. Al snel werden wij achterna gezeten door ca. 30 kinderen van 10 tot 15 jaar oud. De docent zei tegen iedereen dat ze in het klaslokaal moesten gaan zitten. Zo liep ik achter de kinderen het klaslokaal in. 
Het viel mij gelijk op dat zij alle stoelen netjes op de tafels neer hadden gezet en dat ze er allemaal voor zorgde dat deze stoelen eraf werden gehaald. Er waren echter niet genoeg stoelen voor iedereen en ze wilden graag vooraan zitten. Zo zetten de kinderen twee stoelen naast elkaar en gingen ze er met z'n drieën op zitten.

Alle kinderen zaten aandachtig te luisteren toen ik mijzelf aan het voorstellen was. Ik heb verteld over wie ik ben, waar ik vandaan kwam en wat ik in Ambon kwam doen. Nou weet ik niet of de kinderen iets hebben kunnen begrijpen van wat ik zei aangezien zij maar een paar zinnetjes konden spreken, het alfabet konden opnoemen en tot 20 konden tellen. Toch zaten ze goed te luisteren en werd ik niet onderbroken. Hierna mochten de kinderen wat vragen stellen aan mij en ik aan hun. Je kon zien dat ze hun best deden om Engels te praten en dat ze graag met mij wilden communiceren. Zo werd er onder anderen gevraagd naar mijn hobby’s en of ik ook fan was van het Nederlands elftal. Het was namelijk de droom van een van de jongens om later in het Nederlands elftal te voetballen.

Er werd ook aan de kinderen gevraagd wie van hun weleens naar Nederlands zou willen gaan. Hier werd heel enthousiast op gereageerd door elke leerling en zo stak dus ook elke leerling zijn hand op. Dit vond ik erg apart om te zien dat elk kind in de kamer graag naar het land wil gaan waar ik opgegroeid was. Toen realiseerde ik me pas echt wat voor een voorbeeld land wij zijn voor minder ontwikkelde landen zoals Indonesië.


Voordat ik weg ging heb ik nog foto’s gemaakt met iedereen waarop te zien is hoe vrolijk en opgewonden de kinderen waren. 

Dit was een ervaring die ik mijn hele leven niet zal vergeten. Vooral de blijdschap die de omgeving vulde en om te zien in wat voor andere wereld zij leven was echt onbetaalbaar.

Op Ambon

Gister heb ik de stad Ambon verkend. Dit is nog weer heel anders dan een stad zoals Jakarta. Wat ik al gelijk kon zien is dat hier veel meer natuur is. Wel zijn er ook heel veel auto's en brommers.
Ik heb te voet door de stad gegaan om te kijken hoe alles eruitzag. Op straat werd ik regelmatig aangesproken door brommerrijders die mij naar mijn bestemming wilden brengen. Er waren ook veel mensen die met de fiets mensen rondbrachten. Dit had ik nog niet eerder zo gezien. Echter is dit heel lastig werk door de vele heuvels die er op Ambon zijn. Als ze dan een heuvel op moesten werd er vaak afgestapt en werd de fiets geduwd.
Vooral kinderen die bijna nooit een blank iemand gezien hadden kwamen lachend mij tegemoet lopen. Zij zeiden even "hallo" en liepen daarna giechelend weer door.

Woorden die ik heel veel gehoord heb zijn: "Mister" en "How are you". Dit werd regelmatig naar mij toe geschreeuwd toen ik door de buitenwijken van de stad liep. Veel mensen vinden het leuk om even een klein praatje te houden al is het alleen maar om te vragen hoe het gaat. Dit vond ik erg leuk om op zo'n manier met de mensen in contact te komen.

Toen ik in een parkje ging zitten om de warme zon even te ontwijken kwam er al snel iemand naar mij toe om even een praatje met mij te maken. Hij was een gids die (waarschijnlijk) nu niks te doen had. Maar i.p.v. naar mij toe te lopen om te vragen of hij mij ergens dingen kon laten zien begon hij zich voor te stellen en te vragen waar ik vandaan kwam. Nadat ik vertelde dat ik uit Nederland kwam begon hij zelf een beetje Nederlands tegen mij te praten. Hoewel hij uiteindelijk wat extra geld wou verdienen heb ik een heel leuk gesprek gehad met deze man.

Het was heel mooi om te zien hoe de straten hier echt leven. Dit geeft een heel fijn en veilig gevoel.

Aankomst op Jakarta

Maandag 23/01/2017

Vandaag ben ik samen met Oom Frans aangekomen op Jakarta. Het is 16:00 uur en we worden bij het vliegveld opgehaald door een kennis van Oom Frans. Onze koffers worden gedragen door een medewerker van het vliegveld. Hij brengt de koffers naar de auto, nadat we hem betaald hebben rijden wij naar ons verblijf toe. Onderweg kom ik al heel veel dingen tegen die erg anders zijn dan in Nederland.

Toen ik over de parkeerplaats heen liep vielen mij twee dingen op. Als eerste dat verschillende auto's zo geparkeerd stonden dat ze andere auto's helemaal insloten. Hierdoor konden de mensen die dus goed in de vakken staan niet meer weg. Verder stonden sommige auto's maar (letterlijk) een centimeter van elkaar af. Hoe ze dit voor elkaar kregen zonder tegen elkaar aan te botsen is mij echt een raadsel.
Wij reden van de parkeerplaats weg en wilden invoegen op de autobaan. Hier reed een vrachtwagen die voor ons wilde gaan. De bijrijder die stak zijn hand uit het raam om aan te geven dat hij voor ging en reed daarna op ons voor. Dit vond ik echt heel raar, vooral omdat hier niet raar op gereageerd werd en iedereen het maar goed vond. We zagen daarna nog meerdere keren dat iedereen elkaar zonder ergernissen voor lieten gaan.
Toen we eenmaal op de autobaan reden leek het eerst wel redelijk normaal, apart van het feit dat we aan de verkeerde kant van de weg reden. (Het stuur zit aan de rechter kant van de auto en word hier Kneck genoemd. Dit stamt af van het woord knecht.) Echter merkte ik al snel op dat niemand zijn richtingwijzer uitstak op het moment dat ze van baan wisselden. Dit deden ze alleen heel langzaam en als er geen ruimte was dan werd dat wel gemaakt. Zo gebeurde het dus ook regelmatig dat er op een tweebaansweg drie verschillende auto's naast elkaar reden. Hoewel dit niet de bedoeling was, werd dit door de bestuurder wel als normaal aangezien.
Op dit moment zijn er zo veel auto's in de stad dat er niet genoeg plaats is om ze allemaal op de weg te houden. Hiervoor hebben ze de regel bedacht dat om de dag auto's met een even nummer en een oneven nummer de stad door mogen rijden. Wanneer het niet jou dag is dan moet jij om de stad heen rijden om bij je bestemming te komen.

Toen we eenmaal bij het hotel aan waren gekomen hebben wij onze spullen uitgepakt, hebben daarna heerlijk Indonesisch gegeten waarna wij allebei ons bed in doken voor de volgende bestemming, Ambon.

Inleiding

Beste lezer,

Mijn naam is Gijs Brugmans en ik ben een derdejaars student aan het Alfa-College in Groningen. Hier volg ik de opleiding Human Technology (product onderzoeker). Momenteel ben ik bezig met mijn afstudeerstage dat plaats gaat vinden op de Molukken. Ik zal op 22/1/2017 vertrekken en op 30/3/2017 zal ik weer aankomen in Amsterdam.

Twee jaar geleden hebben een aantal gezinnen (zonder stromend water of stroom) PV-Verlichtingssystemen gekregen. Dit zijn panelen die licht omzetten in stroom, deze stroom gaat naar een accu die in een ledlamp bevestigd is. Door dit project zouden er veel kosten bezuinigd worden bij de gezinnen. Dit is omdat zij hiervoor propaanlampen gebruikten als hun enige vorm van licht. De benzine die daarin moest koste veel geld, nu hebben ze deze lasten niet meer. Wat ook doel van het onderzoek was, is om te zorgen dat de kinderen een betere educatie kunnen krijgen. Als er 's avonds voor school geleerd moest worden dan werd dit boven een propaanlamp gedaan. Dit zijn niet de ideale omstandigheden om te leren en hierdoor werd er dus ongeveer een half tot een uur per dag geleerd. Met het nieuwe verlichtingssysteem zouden de kinderen veel meer voor school kunnen leren en zo betere kansen voor zichzelf creëren.
(https://www.cordaid.org/en/projects/solar-lighting-in-the-moluccas/)

Mijn onderzoek is om te kijken of dit project goed uitgevoerd is en of er nog steeds gebruikt gemaakt wordt van de gegeven hulpmiddelen. Zo zal ik onder anderen gaan kijken hoeveel geld er nou echt bespaard is en of de kinderen echt langer zijn gaan leren en vooruit zijn gegaan op school.

Op deze blog zal ik al mijn ervaring delen in de komende tijd en mijn best doen om mijn vrienden, kennissen en familie op de hoogte te houden van hoe het leven aan de andere kant van de wereld is.